Bij het terugkijken naar de laatste nieuwsbrief, ontdekten we dat deze in november verstuurd is. Hoog tijd om een update te geven over alles wat er in de tussentijd gebeurd is in Gushegu.
De maanden van droogte hebben ervoor gezorgd dat alles bruin en stoffig is geworden. Alleen bomen met diepe wortels hebben nog groen blad, maar dragen dit minder dicht dan voorheen. Elke dag komen veel kuddes met koeien voor ons huis langs, op weg naar de kleine dam met water. In de wijde omgeving wordt water namelijk steeds schaarser. Levi wordt elke keer erg enthousiast als hij de dieren voorbij ziet lopen.

In december en januari zijn er veel mensen op bezoek geweest. De ouders en zus van Lucianne (een medisch studente) zijn haar op komen zoeken en hebben een week in Gushegu gelogeerd. We konden zelfs de 50e verjaardag van Lucianne’s vader hier vieren met een heerlijke barbecue.
Verder zijn we in Tamale ‘toevallig’ in contact gekomen met Heleen en Rosita van Stichting Labourward. Deze stichting ondersteunt verschillende ziekenhuizen in Ghana met verloskundige materialen en apparatuur. Dit was een mooie verrassing. Ze hebben ook wat materialen naar Gushegu gestuurd. Rosita is inmiddels een paar keer in Gushegu geweest, onder andere met de jaarwisseling. Het was erg leuk om de feestdagen met mensen uit Nederland te vieren.
In januari is er nog een Duits stel langs geweest en drie Zwitserse bezoekers. Er is dus goed gebruik gemaakt van de gastenkamers.

Inmiddels heeft Lucianne haar tijd in Ghana afgesloten en is zij in Nederland om met haar coschappen te gaan beginnen. Ook Alice heeft Gushegu achter zich gelaten. Zij gaat nog een paar weken in een ziekenhuis elders in Ghana werken, voordat ze haar coschappen zal afronden. We gaan de mensen die met het onderzoek geholpen hebben hier erg missen, omdat we enorm van ze genoten hebben. Maar we denken dat zij niet de laatste bezoekende studenten zullen zijn.
Voor het onderzoek wordt het tijd om de uitkomsten te gaan verwerken en praktisch te maken. We zijn in gesprek met verschillende partijen over de toekomst van het medische werk rond zwangerschap en bevalling in Gushegu-omgeving. Later hopen we hier meer over te kunnen delen.

Om aan de registratie eis van de tropengeneeskunde te voldoen, heeft Gerben recent zijn werkzaamheden in het ziekenhuis uitgebreid naar twee dagen per week. Hierbij richt hij zich vooral op de verloskunde. Afgelopen jaar was het niet altijd makkelijk om een plek in het ziekenhuis te vinden, maar de afgelopen maanden gaat dat steeds beter. Hij weet nu beter hoe dingen gaan en de staf is meer aan hem gewend. Gerben is nu zelfs achterwacht als de specialist niet in Gushegu is. Dit betekent dat hij gebeld wordt als de jonge dokters in het ziekenhuis hulp nodig hebben met complexe gevallen en andere spoedsituaties. Zo heeft hij in de afgelopen weken een tweelingbevalling gedaan, verschillende keizersneden en ingrepen bij nabloedingen. Het is erg druk om daar in het weekend voor gebeld te worden, maar het geeft ook voldoening om op deze manier met de verloskunde bezig te zijn en een verschil te kunnen maken voor deze moeders en kinderen.

Verder genieten we ervan dat onze kinderen steeds comfortabeler worden in de cultuur hier. Levi vindt het heerlijk om opgepakt te worden door mensen die op bezoek komen en zorgt ervoor dat ze hem meenemen naar onze schapen of het speelhuisje. Boaz begint zich ook meer op zijn gemak te voelen. Hij leert nu woordjes Dagbani op school en durft ze ook te gebruiken. Hij begint zelfs met het leren van een 4^etaal: het fulfulde; wat onze vriend Ibrahim van de Fulani stam hem leert. Verder vindt Boaz het steeds leuker om met Ghanese kinderen te spelen. Daar wordt hij ook flink in uitgedaagd. Zijn vriendinnetje Grace (oorspronkelijk uit India) is namelijk voor een paar maanden in Accra, omdat ze een zusje heeft gekregen. Boaz mist haar, maar is nu meer met andere kinderen gaan spelen.
Over 2 weken zullen we als gezin er even tussenuit gaan. We gaan voor twee weken naar Accra op vakantie. We gaan ook Grace met haar ouders en haar zusje daar ontmoeten. We zijn dankbaar dat we in Accra bij vrienden thuis kunnen verblijven en zien ernaar uit om echt even gezinstijd te hebben.

Groet en zegen,

Gerben, Dorien
Boaz en Levi