Er is in de afgelopen weken weer veel gebeurd hier in Gushegu, waarbij het goed is om weer een update te geven. Het regenseizoen is hier goed doorgebroken en heeft de droge, stoffige wereld plaatsgemaakt voor een zee van groen gras, groene bladeren en veel bomen in een mooi kleurenpalet. Zeker aan het eind van de middag kleurt de wereld hier als een schilderij. Dat zijn veel momenten dat we dankbaar zijn om in Afrika te wonen!

Het medische onderzoek is in volle gang. Met een vijftal onderzoekers en een aantal vertalers (mannen en vrouwen die de verschillende lokale talen spreken) zijn we op weg gegaan naar afgelegen en moeilijk te bereiken dorpen om in gesprek te gaan met moeders, vaders, traditionele verloskundigen, dorpshoofden, religieuze leiders, traditionele genezers, etc. De interviews hebben tot nu toe veel nuttige informatie opgeleverd over de culturele gebruiken rondom zwangerschap en bevalling en de barrières die mensen ervaren om medische zorg te zoeken.
Onze komst werd een paar dagen van tevoren voorbereid door drie lokale medewerkers. Zij informeerde het dorpshoofd (de ‘chief’), de dorpsoudsten en de traditionele verloskundigen over ons onderzoek en vroegen toestemming om de interviews te mogen doen.
De reis en het verblijf naar de dorpen waren vaak al een avontuur. Autorijden door modderpoelen, kleine rivieren, nauwelijks begaanbare wegen en door dichte begroeiing. En, om de ervaring compleet te maken, een lekke band in een dorp met veel behulpzame mensen die onze band moesten vervangen.
Bij aankomst in het dorp namen we uitgebreid de tijd om de chief te groeten en voorgesteld te worden aan de dorpsoudsten. Vervolgens organiseerden zij een groepsdiscussie met een groep mannen en een groep vrouwen. Hierna namen wij bij een deel individuele interviews af. Einde van de middag troffen we voorbereidingen voor het avondeten en kregen we vaak van de chief een kip of guinea fowl (parelhoen) aangeboden. Omdat het zes uur aardedonker is en er in de dorpen geen elektriciteit is, lagen we ‘s avonds op onze slaapmatjes naar de sterrenhemel te kijken en hadden we goede gesprekken. De volgende ochtend werden we gewekt door langslopende kippen, geiten, koeien of andere dieren. Daarna gingen we verder met onze interviews om aan het einde van de middag weer terug te gaan naar Gushegu. Compleet uitgeput, maar voldaan.

Inmiddels is Gerben ook een dag in de week aan het werk in het ziekenhuis van Gushegu. Voor betrokkenheid door een steentje bij te dragen, maar ook om klinische vaardigheden te beoefenen en te behouden. Ook hier richt hij zich met name op de zorg voor zwangeren en is dus vooral te vinden op de kraamafdeling. Er is een oud echoapparaat, waarmee hij veel echo’s bij zwangere vrouwen maakt en probeert andere mensen te trainen. Eén van de dingen die hij probeert uit te leggen, is dat je de zwangerschapsduur, en daarmee de uitgerekende datum, niet meer met de echo kunt bepalen als een vrouw voorbij de 30 weken zwangerschap is.

Niet lang nadat Gerben is begonnen in het ziekenhuis werd de zwangere vrouw van een pastor uit de buurt opgenomen met bloed- en vruchtwaterverlies. Moeder had antibiotica gekregen, maar verder was er tijdens drie dagen opname nog niet veel gedaan. Toen Gerben haar zag en een echo maakte, bleek het een tweeling te zijn die vrijwel geen vruchtwater meer hadden. De grootte van de kinderen paste bij een zwangerschapsduur van 28 weken, maar zeker kon je daar niet van zijn. We hadden geadviseerd om naar Tamale te gaan, omdat ze daar een neonatologie afdeling hebben. Maar haar echtgenoot kon niet zover reizen, omdat het regenseizoen net aangebroken was en het land ingezaaid moest worden. De tweeling werd de volgende dag geboren. Maar toen we drie uur later in het ziekenhuis kwamen, lagen de kleine meisjes (met een gewicht van 1 kg) gewoon in een doek op het verlosbed. We hebben geprobeerd zo snel mogelijk de zorg op te starten. Helaas zijn beide meisjes na een paar dagen toch overleden bij moeder en oma op de borst. Gerben heeft de kinderen zelf naar het dorp gebracht, waar ze dezelfde dag zijn begraven naar lokaal gebruik. Omdat ze nog geen week oud waren, hadden ze allebei nog geen naam.
Dit alles was een intensieve en heftige ervaring die de problemen en uitdagingen van goede zorg aan zwangeren en pasgeborenen opnieuw onderstreept.

Onze jongens maken het gelukkig goed. Levi kruipt de hele kamer door en gaat op onderzoek uit. We moeten hem dus goed in de gaten houden. Voor je het weet, heeft hij een keukenkastje open en ligt de inhoud over de vloer. Hij is nog steeds een grote favoriet bij de lokale mensen, omdat hij altijd breed naar ze lacht en het prima vindt om door ze vastgehouden te worden.
Boaz maakt het ook goed. Hij is een tijdje naar de Neesim-school in Gushegu gegaan, maar kon daar nog moeilijk wennen doordat hij het allemaal erg spannend vond. Ook omdat er vooral het Dagbani gesproken wordt. En lang stilzitten op een stoel is voor hem nog een brug te ver. Daarom houden we hem voorlopig nog even thuis en geeft Dorien hem thuisonderwijs met overgenomen lesmateriaal.

Klusjes in en rondom het huis gaan gestaag door tussen alle bedrijven door. We zijn nu een speelhuis met glijbaan en schommel voor Boaz en Levi aan het maken (bij gebrek aan een speeltuin in de buurt). Ook hebben we de tuin voor ons huis onder handen genomen en zijn een groentetuin begonnen. Verder hebben we om een deel van het erf een nieuw hekwerk gezet. Hierachter lopen nu een aantal kippen, een haan en twee schapen om het gras kort te houden. Boaz en Levi vinden de dieren ontzettend leuk en kunnen regelmatig een eitje rapen van onze kippen. We hopen dat ze binnenkort gaan broeden en kuikentjes krijgen.

Binnen het project is er ook veel gebeurd. Rachel, die nu de school overziet, gaat binnenkort trouwen en gaat Gushegu verlaten. Er zijn gesprekken geweest met het bestuur over de toekomst van het project en de mogelijkheden voor het voortbestaan van de school. Deze week komt een consultant een analyse doen van mogelijke scenario’s om een goed geïnformeerde keuze te kunnen maken van hoe nu verder. Hierbij zijn er gesprekken met stafleden, Ghana Education Service, Good News Bible Church en sleutelfiguren uit de gemeenschap. Daarbij denken we na over mogelijkheden voor het medische werk in de huidige team- en projectsituatie en naar aanleiding van de uitkomsten van het onderzoek. We hopen in ieder geval dat er nieuwe teamleden zich willen aansluiten bij het project. Administratieve en/of accountancy mensen en medische mensen (artsen en verpleegkundigen met affiniteit met de obstetrie/kindergeneeskunde, verloskundigen) zijn zeer welkom.